- رنج بردار
آنکه رنج و سختی تحمل می کند، رنجبر، رنج برنده، برای مثال به دانش بود بی گمان زنده مرد / خنک رنج بردار پاینده مرد (فردوسی - ۷/۳۶۷)
معنی رنج بردار - جستجوی لغت در جدول جو
- رنج بردار (لَ شِ کَ تَ / تِ)
رنج برنده. متحمل رنج و مشقت. زحمت کش. آنچه یا آنکه رنج و تعب را بردبار باشد:
به دانش بود بیگمان زنده مرد
خنک رنج بردار پاینده مرد.
فردوسی.
بدان تا تن رنج بردارشان
بیاساید از جنگ و پیکارشان.
فردوسی.
کجا آن حکیمان و دانندگان
همان رنج بردار خوانندگان.
فردوسی
به دانش بود بیگمان زنده مرد
خنک رنج بردار پاینده مرد.
فردوسی.
بدان تا تن رنج بردارشان
بیاساید از جنگ و پیکارشان.
فردوسی.
کجا آن حکیمان و دانندگان
همان رنج بردار خوانندگان.
فردوسی
- رنج بردار
متحمل رنج و مشقت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که بیمار در خانه دارد، بیماردار، برای مثال مگو تندرست است رنجوردار / که می پیچد از غصه رنجوروار (سعدی۱ - ۵۹)
تحمل سختی و مشقت کردن، زحمت کشیدن، درد کشیدن، اندوه خوردن، رنج کشیدن
مشقت و محنت دیده. زحمت کشیده. صدمه و آسیب دیده. سختی و تعب آزموده:
چنین گفت رستم که ای مهتران
جهان دیده و رنج برده سران.
فردوسی.
- رنج نابرده، زحمت نکشیده. مشقت و تعب ندیده. سختی و محنت نیازموده:
چرا اسب در خوید بگذاشتی
بر رنج نابرده برداشتی.
فردوسی.
- نابرده رنج. رجوع به ترکیب قبل شود:
به رنج اندر است ای خردمند گنج
نیابد کسی گنج، نابرده رنج.
فردوسی.
نابرده رنج گنج میسر نمی شود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.
سعدی
چنین گفت رستم که ای مهتران
جهان دیده و رنج برده سران.
فردوسی.
- رنج نابرده، زحمت نکشیده. مشقت و تعب ندیده. سختی و محنت نیازموده:
چرا اسب در خوید بگذاشتی
بر رنج نابرده برداشتی.
فردوسی.
- نابرده رنج. رجوع به ترکیب قبل شود:
به رنج اندر است ای خردمند گنج
نیابد کسی گنج، نابرده رنج.
فردوسی.
نابرده رنج گنج میسر نمی شود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.
سعدی
(لُءْ لُءْ کَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
رنگ پذیر. آنکه یا آنچه رنگ بردارد. آنکه یا آنچه رنگ بگیرد. رجوع به رنگ پذیرفتن و رنگ برداشتن و رنگ گرفتن شود
(لَ دی دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
بیماردار. (آنندراج) (ناظم الاطباء). خادم بیمار. (ناظم الاطباء). پرستار مریض:
مگو تندرست است رنجوردار
که می پیچد از غصه رنجوروار.
(بوستان)
مگو تندرست است رنجوردار
که می پیچد از غصه رنجوروار.
(بوستان)
